Przeszłość kart tarota
Dokładna geneza kart tarota nie jest znana, nie zachowały się też niestety żadne karty używane przez starożytne cywilizacje.
Tarot – czyli talia specjalnych kart służących do wożenia – wbrew pozorom powstała stosunkowo niedawno, uważa się, że w XIII wieku w Europie. To ludzie wymyślają historie ich powstania miliony lat temu w niewyjaśniony sposób. Im świeższa historia tym bardziej absurdalna i nie mająca nic wspólnego z rzeczywistością.
Za najbardziej prawdopodobne uznaje się, że tarot powstał, po to aby służyć do chrześcijańskich celów edukacyjnych, do uprawiania hazardu i niewątpliwie był formą rozrywki, służył też do praktyk wróżbiarskich.
Najstarsze zachowane karty tarota przechowywane obecnie we Francuskiej Bibliotece narodowej były wyprodukowane przez Gringomera na zlecenie króla Francji, Karola VI Szalonego w 1392 roku ale są to tylko arkana wielkie.
Pierwsza wzmianka o regularnej grze w karty pojawiła się w literaturze w 1332 roku. Niemiecki mnich Johannes wspomniał o grze w karty tarota w jego klasztorze w 1377 roku. Według jego zapisków za pomocą kart nauczano chrześcijańskiej moralności. W tamtym czasie nie istniała ujednolicona forma malowideł na kartach tarota. Każda talia zawierała elementy upodobniające ją do innych talii jak i wzory. Począwszy od XV wieku, wiedza i temat kart tarota była przenoszona przez cyganów wędrujących po Europie, ale to nie oni wymyślili katy tarota. Wreszcie pod koniec pierwszej dekady XVIII wieku, tarota zaczęto uważać wyłącznie do przepowiadania przyszłości – być może stało się to wcześniej ale nie zachowały się żadne źródła dotyczące tej kwestii.
Kartami tarota dawniej używanymi tylko przez cyganów zaczęto ponowie interesować się w 1910 roku kiedy to powstała nowoczesna talia kart tarota.