Popularne metody wróżbiarskie
Dążenie ludzi do uchylenia zasłony zakrywającej ich przyszłość jest stare jak świat. Nie mógł tego zmienić ani konserwatywny Kościół, ani współczesna nauka. Popularne dziś metody wróżbiarskie, takie jak wróżenie z kart, numerologia, chiromancja i astrologia stanowią jedynie cząstkę pokaźnego arsenału sposobów przepowiadania przyszłości stosowanych przez naszych przodków.
Poszukiwanie korzeni wróżbiarstwa jest w zasadzie sprawą beznadziejną, tkwią one bowiem w mrokach prehistorii, o której niewiele wiemy. Najstarsze odstępne źródła wiedzy prowadzą nas do Mezopotamii w rok 2600 p.n.e., kiedy to wróżbici króla Sargona stworzyli poprzez obserwację wątrób zabitych zwierząt ofiarnych zbiór przepowiedni. W Babilonie przepowiadano przyszłość z lotu ptaków, zjawisk atmosferycznych, wyglądu kamieni, wróżono z roślin, zwierząt i przypadkowych zdarzeń. W starożytnym Rzymie badanie przyszłości należało do powinności państwa. Zajmowali się tym specjaliści, mający status urzędników, tzw. augurowie.
Najczęściej wróżono w oparciu o zachowanie się żywiołów, chociaż, nie tylko one stanowiły wenę dla ówczesnych wróżek i wróżbitów. Poniżej przedstawiono najpopularniejsze metody wróżbiarskie.
Wróżenie z ognia, czyli piromancja
Szybki i równomiernie buchający płomień uważany był za korzystny znak, zaś tlący się i nieregularny stanowił niepomyślny omen. Do przepowiedni wykorzystywano także dym. Zbyt silny (przy małym ogniu) to zły znak, w przeciwieństwie do dymu unoszącego się pionowo.
Wróżenie z powietrza, czyli aeromancja
Obserwując kierunek wiatru wiejącego w momencie dokonywania przepowiedni wyciągano wnioski dotyczące przyszłości. Wiatr wiejący ze wschodu zwiastował szczęście, z południa oznaczał wyjawienie jakieś tajemnicy. Wiatr zachodni przepowiadał nieszczęście, a północny oznaczał brak odpowiedzi. Zwracano również uwagę na układ chmur i na pioruny.
Wróżenie z wody, czyli hydromancja
Metoda ta polegała na interpretowaniu zjawisk na powierzchni wody: przypływów, odpływów i prądów. Wzmocnieniu magicznemu służyły wrzucane do wody kamienie szlachetne, złoto lub srebrne płytki opatrzone czarodziejskimi znakami. Kobiety używały do wróżenia kuleczek z chleba, na których wypisane były imiona podejrzanych. Wrzucane one były do wody. Kulka, która rozpuściła się jako pierwsza wskazywała na złoczyńcę.
Wróżenie z kryształowej kuli, czyli krystalomancja
Wróżenie z kuli uznawane jest za jedną z najbardziej skutecznych metod przepowiadania przyszłości. Wpatrywanie się w kryształową kulę to jeden z bardziej tajemnych metod jasnowidzenia. Do dzisiejszego dnia nie wyjaśniono, dlaczego w krysztale pojawiają się obrazy. Doznawane przez początkujących w sztuce wróżenia odczucia, takie jak prądy ciepła i zimna, potężny blask, zrażają do dalszej nauki. Jednak wróżenie z kuli uznawane jest za niezwykle skuteczną metodę odczytywania wielu zjawisk.
Wróżenie z pomocą zmarłych, czyli nekromancja
Od najdawniejszych czasów ludzie byli przekonani, ze dusze zmarłych dysponują wiedzą o przyszłości. Z wiary tej rozwinęła się metoda wróżbiarska zwana nekromancją. Jest to najmroczniejsza dziedzina magii. Jedna z najgorszych plag Znanego Świata. Jej adepci kryją się w mroku, uciekając przed bezlitosnym prawem. Jest to forma działalności, w której czarujący, zwany nekromatą przyzywa duchy zmarłych w celu poznania prawdopodobnych wersji przyszłości.
Wróżenie na podstawie obserwacji ptaków, czyli ornitomancja
Zachowanie się ptaków, ich lot, wydawane dźwięki również wykorzystywano do celów wróżbiarskich. Wyróżniano dwanaście rodzajów lotu ptaków interpretowanych w różny sposób. Symboliczne znaczenie miało również pojawienie się określonych gatunków ptaków. Jeśli osoba będąca w związku małżeńskim napotkała pojedynczą wronę, oznaczało to bliską śmierć współmałżonka. Człowiek, który ujrzał kraczącego kruka, powinien się spodziewać uszczerbku na ciele, honorze lub majątku. Czapla zapowiadała trudności, bocian zaś – zgodę.
Lenie wosku
Ta metoda wróżbiarska pochodzi z Turcji. Wosk rozgrzewano na ogniu, mrucząc przy tym magiczne formułki. Następnie wlewano go do wody. Powstałe w ten sposób figury służyły do przepowiadania przyszłych wydarzeń. Metoda ta przetrwała do dnia dzisiejszego, jako wróżba andrzejkowa.
Tylko dla ludzi o silnych nerwach
Pod czcigodną nazwą „kefalomancja” krył się kiedyś makabryczny ceremoniał wróżbiarski. Kobieta uznawana za „wiedźmę” schodziła o zmroku do grobu świeżo pochowanego chłopca i odcinała łopata głowę. Następnie wieszała ją na sznurze pomiędzy dwoma oknami. Otwartą czaszkę napełniała drożdżami i piwem, oraz krwią z łydek innego trupa i mlekiem z piersi dwóch położnic. Jeśli głowa wykonała jakieś ruchy, na ich podstawie wiedźma wróżyła. Jedna z takich przepowiedni brzmiała: „Ile kropel odrażającej cieczy wyciekło z czaszki na ziemię, tylu ludzi dziennie zdolna była zabić czarownica z pomocą diabła”.
Ten krótki przegląd dziwacznych, obrzydliwych, poważnych i śmiesznych metod przepowiadania może wywołać u niejednej osoby przekonanie, ze wróżbiarstwo to jedna wielka „bujda”. Niemniej niezliczona liczba praktyk wskazuje jednak, jak silna jest u człowieka potrzeba odgadnięcia przyszłości. Każde, więc dające się zinterpretować zjawisko, może posłużyć do nawiązania kontaktu z podświadomą wiedzą.
Popularne metody wróżbiarskie
Popularne dziś metody wróżbiarskie, takie jak wróżenie z kart, numerologia, chiromancja i astrologia stanowią jedynie cząstkę pokaźnego arsenału sposobów przepowiadania przyszłości stosowanych przez naszych przodków.